Merhaba,
Ben yeni gelin. Biraz da deli gelin. Tam da dedikleri gibi üç gün üç gece evlendim ve eğlendim. Ruh halim gibi medeni halim de değişti.
Kuş Uçuşu bir evli bağyan güncesi olarak yoluna devam ediyor. Arada sırada yazılar sekteye uğrayacak olursa ocakta yemeğim vardı, ütüm birikmişti gibi domestik nedenlerim var artık, siz halden anlarsınız.
Düğünde tahmin etmediğim biçimde çok eğlendim; ve tam tahmin ettiğim biçimde evden ayrılış bana çok koydu. Ama evin tozu çorbanın tuzu derken insan yeni hayatına hemen alışıyor tabi.
Gelelim öğretmenler günümüze. Bugün bu günü çok farklı bir açıdan yaşadım:
İlk defa bu yıl ağızlarında sadece süt dişleri olan çocuklarla çalışmaya başladım. Daha önce pek bir iletişimim olmadığı gibi sadece mıncırmak için temas ettiğim bu veletlerle bugün en güzel günlerimden birini yaşadım. İnsanın bu kadar safça sevilmesi çok güzel. Sevgi göstermekte yarışmalarıysa çok şaşırtıcı. Etrafımı çeviren ve boylarından ötürü genelde ancak bacaklarımı öpebilen bu bıdıklara ne olduğumu anlamama yardım ettikleri için teşekkür ederim. Ama önce kendi öğretmenlerime teşekkür ederim.
Bugün yaşadığım duygu yüklü anlarım satırlarımda şöyle ölümsüzleşecek:
-Öğğretmenim ben size bi tane de pasta alıcaktım aslında.
-Ben en büyük pastayı alıcaktım ama yarın getircem. Neden mi? Çünkü ben unuttum pastayı. Ama galiba evde pasta.
-Öğretmenim ben de size kaplumbağamı getircektim ama annem izin vermedi. Bi de şey öğretmenim. Benim karnım ağrıyo.
-Öğğretmenim ben size oyuncak kamyonumu getireyim mi?
+Canım benimmm, hiç gerek yok kutlaman yeter.
-Çişim geldi gidebilir miyim?
Sonra içlerinden bir bilge sabırla parmak kaldırıyor:
+Evet, arkadaşımızı dinleyelim bakalım?
-Öğretmenim bence bugün sizin için en güzel hediye bizim akıllı ve bi de hem akıllı hem uslu durmamız.
Tabii ki hem akıllı hem de uslu durmadılar ama çok eğlendik. Ana sınıflarımda öğretmenlik böyleydi.
1. sınıflarım daha sanatsal yaklaşmışlar, resimler, benzetmeler filan. Hepsini büyük beğeni nidalarıyla, sevinç ve şaşkınlık çığlıklarıyla karşılarken yüzleri; hele ki "gidip hepsini evime asıcam" dediğimde gururdan eriyişleri görülmeye değer, yorgunluklara bedeldi.
Bu kuzular büyüsün. Nice mutlu günlerimiz olsun.
