Kendim yaptım diye söylüyorum, cheesecake yaptım. Ama bir olmuş bir olmuş, aman diyeyim...
Son zamanlarda giderek zayıflayan mutfak kabiliyetim; en son geçenlerde katlettiğim puding, evet pudingten sonra, kendimi yetenekli hissedeceğim yeni şeyler aramama, bulamamama ve bunalıma girmeme sebep olmuştu. Üzerimdeki "nişan" baskısıyla artık elimin kepçe tutması gerekliliği bilinçaltıma işlenmeye başlamıştı ve ben bu telkinlere iyiden iyiye teslim olmaya başlamıştım. Allah'ım n'apacaktım? Yiğidim yorgun argın işten geldiği vakit önüne bir tas çorba koyamayacak mıydım? Ağız tadıyla kaşıklayacağı tas tas has hoşaflar pişiremeyecek miydim? Her başarısız tecrübemde ileride (günlere katılacağım kadar ileride) muhtemel misafirlerime birer dilim ekmek yağlayıp servis etmeyi iyice kafaya koymuştum ki bugün o lanet kırıldı. Yeniden sahalara dönmüş olmanın haklı gururunu ve havasını yaşıyorum. Anam çok pis çiskek yapıyorum.
Yemelere doyamadığım bu tatlının gerçekçi bir tarifini bir türlü bulamamıştım; artık dün gözümü karartıp Elida'nın Aşk Çeşmesi adlı blogdan uyguladığım tarifi aldım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumu olan insanlara bayılırız biz.