Şimdiye kadar işsiz güçsüzlükten blog yazarmışım gibi bir izlenim veriyor olmalıyım. İş başladı, ben arazi gibi. Haşa!
Ancak iş hayatı benim brunch'lı ikindi çaylı domestik hayatıma benzemiyor canlar, neylersiniz... İşbu nedenden ötürü bir alışma dönemine girdim. Yeni bi duruş, yeni dokunuş şeysi.
Pijamadan başka bir şey giymeye daha yeni alıştım sayılır örneğin. Ne kadar zor. Sonra geceleri erken yatma gibi beter bir huy geliştirdim.
Annem ise benden daha büyük bir boşlukta kadıncağız. "Ben yıllar önce de çocuğumu kaldırıp kahvaltısını ettirirdim; sonra önlüğünü giydirip okula yollardım, şimdi de öyle oluyor, haydaaa!"vari şaşkınlıklarda...
Mini mini birlerle de çalışmıyorum ayrıca. Ergen ve ergenlik öncesi, yani ennn bayıldığım yaş grubundan yavrularım olacak. Size onlardan da bahsederim; önce ben bir tanışayım da. Daha tam çözemedim zaten bu tedrisat olayını. Üzerinde çalışıyorum.
Gözlemdeyim. Taze malzemelerle -umarım- dönüşüm civcivli olacak. Arz ederim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumu olan insanlara bayılırız biz.