dadında öğrenciler çıkacak, o zaman öğretmenlere üniforma giydirsinler. Zira benim günde iki kere tıraş olsa yeri öğrencilerim var, aralarında kaybolmayayım. Hem böylece aralarında fark ediliriz en azından sınıfa girince. Bir renk cümbüşünün içine dağılmış pötikare etek baklava çorap öğretmenler. Bence güzel.
Bu zımbırtıyı tasarlayanların kendileri çocukken evde eğitim aldılar da okul nasıl bir yerdir bilmiyorlar mı yoksa pedagojik bilgiden mi yoksunlar ben tam şey yapamadım. Telefonları çantaları, giysileri ve ayakkabılarıyla sidik yarışına giren öğrencilerden o kadar uzağa işeyemeyenlere devlet maddi yardım yapacaktır diye umut ediyorum. Neyse. Bu işin mutlaka benim kıt kafamın almadığı güzellikleri vardır.
Maddi farklılıkların getirebileceği buhranları şöyle bir kenara koyuyorum ve iyi niyetle yaklaşıyorum mevzuya. Herhalde öğrencilerin rahatlığı temel alınıyordur diyorum. Kendilerini tektipleştirmeksizin, bireysel özelliklerini yok saymayan, aksine, benliklerini yaşamalarına izin veren bir sistem. Öf. Çok havalı oldu bu tanım.
O halde bir adım daha ilerleyip abartalım: Yavrularım kendilerini evlerinde hissetsin. Sınıf panolarına belirli gün ve haftalar sunumlarının yerine J. Bieber, Rihanna ve David Guetta posterleri asalım. Bu onları motive edecektir. Ziller de Gangnam Style çalsın. Aca ice yoca! Böylece zıvanadan çıkmaya hali hazırda meyilli teenager tayfası kıçımıza teneke bağlayıp bizi koridorlarda koştursun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumu olan insanlara bayılırız biz.