Kötüye Kullanım Bildirmek İstiyorum

Öncelikle bir açılış konuşmasıyla giriş yapmama izin verin. "Blog yazarı" olmaktan önce, çağımız insanının teknolojinin arka yüzüyle yozlaşmasına bir güzel ayak uydurup günlük tutmaya üşendiğimden mütevellit, içimi burada dökmenin bana daha kolay geldiğini söylemek isterim. Popüler olsun gibi bir maksadı yok; gören okuyan olursa günlüğümü paylaşmış olacağım, hepsi bu. Bilenler bilir, benim sağım solum belli olmaz, bir gün içli, bir gün deli, bazen dertli bazen şen şakrak olurum. Muhtemeldir ki her hale denk gelesiniz. İyi seyirler.

Son zamanlarda etimde kemiğimde capcanlı hissettiğim çok keskin bir farkındalık ve akabinde bir hayal kırıklığı var. Efendim şöyle anlatayım: İki aydır hali hazırda çalışma hayatının bir köşesinden tuttum, adeta kapıldım gidiyorum bahtımın rüzgarına. Bu süre zarfında her gün farklı bir şey hissettim; bir gün acele ettiğimi düşünüyordum, bir gün iyiki başladım bir an önce dedim, sonra durdum "Allah'ım harcanıyorum, bunu bana neden ettin?"e kadar vardığım, kendimi hezeyandan heyecana vurduğum, heyecandan alıp sükunete saldığım anlar oldu. Evet, ben çok tuhaf başladım iş yaşamına, ya da ben-merkezli bakınca bana öyle göründü. Velhasıl iki ay sonra bu gün ben, tüm gözlemleri süzüp, çalkantılarımdan bir özet çıkardığımda şunu görüyorum: Erkenden başlamak iyi oldu, ne olduğumu anlamadan itilip kakılma evresini çarçabuk atlatıyorum. Fakat bu sürede kendime saygımı ve özgüvenimi korumaya çalışmak yorucu oldu açıkçası. Her normal -vasat- insan gibi ben de "Çok daha iyilerini hak ediyorum" triplerine girdim, e giriyorum da. Dolayısıyla başıma daha iyi şeyler gelsin diye bekliyorum. Artık harcandığımı düşünmüyorum baskın olarak, ama yeteneklerim, yetilerim ve kişisel özelliklerimin tek bir irade tarafından manipüle edildiğini gördüğüm ve buna -en azından bir süre- izin vermek zorunda olduğum için kötüye kullanıldığımı düşünüyorum. Kendimi yönetmem konusunda kısıtlandığımı,  "hayır, evet, niyeki ya!?, olabilir" vb. tepkileri özgür irademle veremediğimi fark edip üzülüyorum. Bunlar bir yana da asıl şu koyuyor adama: genel olarak kapitalizm diye tarif olunan olguya "tertemiz hayalleri olan her genç kız gibi" ben de alet oldum ya...