Perşembe günleri pazara gidilmeden döngü tamamlanmaz. Bu bir kuraldır. Yazılmaz ama bilinir. Nesilden nesile aktarılır.
Çocukluktan çıkıp biraz da beynimi kullanmaya karar verdiğim dönemlerde, artık babamla leylek leylek, tırmanıcılık, atçılık gibi oyunları oynayamayacağımı da anladım. Bana kalsa daha oynardım, fakat göze hoş gelmiyordu. Bir babayla yetişme çağındaki bir kız ne yapabilir diye ciddi ciddi düşündüm. Babamın ilgisini kaybediyordum göz göre göre, beraber geçirdiğimiz zaman azalıyordu.
Babamla balığa gitmeye karar verdim.
Bok gibiydi.
Bütün gün gölün kenarında oturdum. Babam balık tutarken hiç konuşmuyor, fazla kıpırdamıyor bile. Suyu izleyip ruhunu dinlendiriyormuş. Yani hevesin pişmanlığa dönmesi yalnızca dakikalar sürdü.
Amerikan filmelerindeki babayla kız gidince, babası kıza, hayatının belli dönemlerinde çeşitli flashbacklerle hatırlayıp gözlerinin dolu dolu olacağı öğütler verirdi. Dinle tatlım, kalbini kimsenin kırmasına izin vermemelisin. Annen ve ben, sen olmadan önce.... bik bik bik.
Bi bok olmadı.
Kevser bagajdan suyu çıkar kızım dedi bana.
Vaş!
Zaman içinde babamla yapmaktan ciddi manada zevk duyduğum aktivite kendiliğinden gelişti: Perşembe pazarına gitmek.
Üniversite yıllarımda epeyce sekteye uğrayan bu birliktelik hayatıma geri kazandırılan güzelliklerden biri.
Kıçını koklayarak kavun seçtik babamla, önce bütün sergilerde dolaşıp bütün fiyatları aklımızda tuttuk, en makul olanı istişare ettik, tanıdıklarla selamlaştık. Pazar ola! diyen insanlara rastladık. Onlardan hala var.
Yabana atma bunu sayın okur. İstesem çatır çatır vecizeler de paylaşırım köylünün, emeğin önemi; sebze meyve yeşillik tüketmenin gerekliliği hakkında. Yapmıyorum. Öznel gözlem paylaşıyorum.
Babasını ele geçiren pazara gitsin, valla eğlenceli. Strongly advised.
Not: Lisede İngilizce dersi için yazdığım bir kompozisyonumda "şiddetle önerilir" yazmak istediğim bir yere "violently advised" yazmıştım. Ne zaman hatırlasam hala utanır, bi tuhaf olurum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumu olan insanlara bayılırız biz.