Hatalarımdan ders almak daha olası, hatalar ne de olsa vurucu, dönüm noktası olabilmeleri açısından belirleyici anlar. Fakat yaşadığım her hangi bir şeyden ders alıyor muyum? Ders almak kolay bir şey mi? Kendiliğinden olur mu? Hımmm, bak bununla/burada/bu yüzden mutlu olmamıştım, o zaman bir daha yapmayayım evet diye şuurlu bir kararla mı alınır ders? İnsan şu anda ders alıyor olduğunu fark eder mi? Bir sonraki adımı için verdiği karar aldığı dersin sonucunda çıkan ana düşünce midir?
Bu sorulara verecek cevabı olan var mıdır? Evet vardır. Ama verirseniz burası ekşi sözlüğe döner. Herkes cevaplar ama hiçbiri aynı doğrultuyu işaret etmez. Bütün bunlar yaşadıklarınız yüzünden işte. Uslanmaz bir karakteri olanlarınız varsa cevapları insanoğlu ders almıyor, akıllanmıyor azizim gibi bir şey olacak, daha uysal kişilikler durup düşünmek, ölçülü olmak lazım tadında bir takım laflar edecek olabilir.
Geriye bakmiceksın şu hayatta vs. İnsan hatalarıyla olgunlaşır, her birinden bir şeyler öğrenir...
Alternatif çok. Amma da işkembeden atıyorsunuz, atıyoruz. Hepimiz zamanın birinde, önceki nesillerin fikirlerini yeni kelimelerle kopya eden kitapların tekinde bunlara benzer satırlar okumuşuzdur zaten. Oradan sallayıp duruyorsunuz.
İşte bazen, sadece bazen, bu çok seslilik çok canımı sıkıyor. Herkesin milyonlarca öz fikre sahip olması düşüncesine gıcık oluyorum. Yoruyorsunuz beni. Ali'ye sorsam A diyecek, Burcu'ya sorsam B diyecek. Ben sabit-şaşmaz-değişmez-ortak bir pencere/bakış açısı istiyorum -bazen- Bir soruya tek bir cevap...
Aynı yolu, geçende hava çok sıcaktı ondan bunaldık, bu sefer farklı olur mantığıyla yeni baştan yürümeli mi insan, başka sokaklar mı aramalı? Ama o sokaklar henüz yürünmemiş sokaklar, haybeden macera olmaz mı bu? Önümüze ne çıkar bilebilir miyiz ki?
?
Öf. Çok sinirsiniz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumu olan insanlara bayılırız biz.